 |
| Konrad mazowiecki, Jan Matejko |
Konrad mazowiecki – samodzielny książę w Krakowie w latach
1229 – 1232 oraz 1241 – 1243
Syn Kazimierza Sprawiedliwego i młodszy brat Leszka Białego. Od roku 1202 był księciem Mazowsza. Dzielnicę tą odziedziczył mając zaledwie kilkanaście lat i ciężko mu było radzić sobie z najeżdżającymi Mazowsze Prusami. Walkę z poganami popierał Kościół. Organizowano wyprawy misyjne jak i również operacje militarne. Liczne wyprawy organizował właśnie Konrad mazowiecki wraz z udziałem innych książąt piastowskich. Mimo wszystko wrogów nie udało się pokonać.
Konrad mazowiecki kojarzy się dzisiaj tylko z tym, że sprowadził do Polski krzyżaków, którzy w przyszłości sprawiali spore problemy. Jednak niesprawiedliwe jest to, że obwiniamy tylko jedną osobę. Jak się okazuje Henryk Brodaty również bardzo sprzyjał temu pomysłowi i nie przeszkadzało mu to, że krzyżacy dopiero co zostali wygnani z Węgrzech, bo próbowali założyć tam własne państwo. Wobec Polski tez nie byli wierni. Za sprawą wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego, cesarz Niemiec Fryderyk II wydał specjalną bullę, na mocy której m.in. krzyżacy mogli zatrzymać zdobyte ziemie pruskie. Następnym krokiem było sfałszowanie tzw. Dokumentu kruszwickiego. Na mocy tego dokumentu książę miał przekazać Krzyżakom Ziemię Chełmińską i w wszystkie przyległe tereny, które w przyszłości miałyby zostać podbite przez Zakon poza granicami Polski i to dało krzyżakom „prawo” do utworzenia własnego państwa na terenie Prus.
Konrad próbował zdobyć tron krakowski po śmierci Leszka Białego – swojego brata. Możnowładztwo przekazało jednak wtedy tron Władysławowi Laskonogiemu, a później Henrykowi Brodatemu, który rozpoczął z Konradem wojnę. Książę mazowiecki postanowił uwięzić Henryka i w ten sposób dojść do władzy. Jednak nie jest w 100% pewne, że w latach 1229 – 1232 zasiadał na tronie w Krakowie. Za sprawą interwencji żony Henryka – Jadwigi, Konrad musiał wypuścić księcia i nie udało mu się zająć Krakowa aż do śmierci syna Henryka Brodatego – Henryka Pobożnego, który zginął w bitwie pod Legnicą w roku 1241. Wtedy książę przejął wreszcie długo wyczekiwany tron krakowski, ale musiał go opuścić dwa lata później, gdy przegrał spór z możnowładztwem. Mimo starań już nigdy nie wrócił do Krakowa.
O Konradzie Mazowieckim mówi się różnie. Politycznie radził sobie nienajgorzej, poza tym, że był w dużej mierze odpowiedzialny za sprowadzenie krzyżaków do Polski. Niestety swoje cele osiągał często w okrutny i niehonorowy sposób jak np. uwięzienie Henryka Brodatego.
„Okrucieństwo przechodzące wszelką miarę i wyobrażenie stale cechowało postępowanie Konrada.”*
„Konrad był człowiekiem ambitnym, nadto przewrotnym i podłym, nie wahał się przed popełnieniem gwałtu, zbrodni lub zdrady, jeżeli to go przybliżało do upatrzonego celu. Niemal całe życie intrygował, walczył przeciw najbliższym, mordował, palił i niszczył.”**
Syn Kazimierza Sprawiedliwego i młodszy brat Leszka Białego. Od roku 1202 był księciem Mazowsza. Dzielnicę tą odziedziczył mając zaledwie kilkanaście lat i ciężko mu było radzić sobie z najeżdżającymi Mazowsze Prusami. Walkę z poganami popierał Kościół. Organizowano wyprawy misyjne jak i również operacje militarne. Liczne wyprawy organizował właśnie Konrad mazowiecki wraz z udziałem innych książąt piastowskich. Mimo wszystko wrogów nie udało się pokonać.
Konrad mazowiecki kojarzy się dzisiaj tylko z tym, że sprowadził do Polski krzyżaków, którzy w przyszłości sprawiali spore problemy. Jednak niesprawiedliwe jest to, że obwiniamy tylko jedną osobę. Jak się okazuje Henryk Brodaty również bardzo sprzyjał temu pomysłowi i nie przeszkadzało mu to, że krzyżacy dopiero co zostali wygnani z Węgrzech, bo próbowali założyć tam własne państwo. Wobec Polski tez nie byli wierni. Za sprawą wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego, cesarz Niemiec Fryderyk II wydał specjalną bullę, na mocy której m.in. krzyżacy mogli zatrzymać zdobyte ziemie pruskie. Następnym krokiem było sfałszowanie tzw. Dokumentu kruszwickiego. Na mocy tego dokumentu książę miał przekazać Krzyżakom Ziemię Chełmińską i w wszystkie przyległe tereny, które w przyszłości miałyby zostać podbite przez Zakon poza granicami Polski i to dało krzyżakom „prawo” do utworzenia własnego państwa na terenie Prus.
Konrad próbował zdobyć tron krakowski po śmierci Leszka Białego – swojego brata. Możnowładztwo przekazało jednak wtedy tron Władysławowi Laskonogiemu, a później Henrykowi Brodatemu, który rozpoczął z Konradem wojnę. Książę mazowiecki postanowił uwięzić Henryka i w ten sposób dojść do władzy. Jednak nie jest w 100% pewne, że w latach 1229 – 1232 zasiadał na tronie w Krakowie. Za sprawą interwencji żony Henryka – Jadwigi, Konrad musiał wypuścić księcia i nie udało mu się zająć Krakowa aż do śmierci syna Henryka Brodatego – Henryka Pobożnego, który zginął w bitwie pod Legnicą w roku 1241. Wtedy książę przejął wreszcie długo wyczekiwany tron krakowski, ale musiał go opuścić dwa lata później, gdy przegrał spór z możnowładztwem. Mimo starań już nigdy nie wrócił do Krakowa.
O Konradzie Mazowieckim mówi się różnie. Politycznie radził sobie nienajgorzej, poza tym, że był w dużej mierze odpowiedzialny za sprowadzenie krzyżaków do Polski. Niestety swoje cele osiągał często w okrutny i niehonorowy sposób jak np. uwięzienie Henryka Brodatego.
„Okrucieństwo przechodzące wszelką miarę i wyobrażenie stale cechowało postępowanie Konrada.”*
„Konrad był człowiekiem ambitnym, nadto przewrotnym i podłym, nie wahał się przed popełnieniem gwałtu, zbrodni lub zdrady, jeżeli to go przybliżało do upatrzonego celu. Niemal całe życie intrygował, walczył przeciw najbliższym, mordował, palił i niszczył.”**
 |
| Diadem płocki, korona książęca przypisywana Konradowi I mazowieckiemu |
Źródło: Poczet królów i książąt polskich
autorstwa Lecha Bielskiego i Mariusza Trąby
* P. Jasienica, Polska Piastów. Warszawa
1985
** Z.
Satała, Poczet polskich królowych, księżniczek i metres. Szczecin 1990)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz