Henryk I Brodaty

Henryk Brodaty, Jan Matejko

Henryk Brodaty – książę krakowski w latach 1228 – 1229; 1232 – 1238

Piaty syn Bolesława Wysokiego, syna Władysława Wygnańca. Tak jak w przypadku kilku wcześniejszych książąt zwierzchnich, okazało się, że duża liczba starszego rodzeństwa nie przeszkadza w objęciu tronu. Po ojcu odziedziczył dzielnicę śląską i był dobrym jej gospodarzem, co sprawiało, że był poważnym kandydatem na tron krakowski, w dodatku chciał kontynuować zasadę senioratu.

Żoną Henryka była Jadwiga, przyszła święta. Urodziła Henrykowi siedmioro dzieci, a następnie wraz z mężem złożyła śluby czystości.

„Prócz niedzieli, w każdy inny dzień, raz tylko około wieczora brała niewielki posiłek (…) Pod habitem miała ciągle ostrą włosienicę. W największe zimna, lekkim tylko zakonnym płaszczem okryta, pomimo mrozów i śniegu boso chodziła. Podczas ciężkiej zimy spowiednik nakazał je nosić trzewiki; ona je pod płaszczem zawiesiła u pasa, a kiedy Ojciec duchowny strofował ją o nieposłuszeństwo, Święta pokutnica pokornie i z uśmiechem tłumaczyła mu, że przecież je nosi i uprosiła, aby jej nie kazał na nogi ich wkładać”*

Po śmierci Leszka Białego, Henryk bezskutecznie starał się o tron krakowski. Został nawet uwięziony przez swojego rywala – Konrada Mazowieckiego. Został uwolniony po interwencji Jadwigi.

Jednak mimo początkowych niepowodzeń Henrykowi udało się zjednoczyć Wielkopolskę, Małopolskę i Śląsk. Dzieła odbudowania królestwa miał dokonać Henryk Pobożny –syn Henryka Brodatego, który niestety zginął przedwcześnie w bitwie pod Legnicą w 1241 roku.

Źródło:  Poczet królów i książąt polskich autorstwa Lecha Bielskiego i Mariusza Trąby

---

* Żywoty świętych pańskich na wszystkie dni roku, oprac. O. Bitschnau. Mikołów 1907