Anna Boleyn

Anna Boleyn-druga żona króla Henryka VIII Tudora, koronowana w 1533 r. na królową Anglii i Irlandii ur. 1501/1507, zm. 19 maja 1536. 

Anna wychowywała się w zamku Hever w hrabstwie Kent wraz ze swoim rodzeństwem Marią Boleyn i Jerzym Boleynem. Otrzymała edukację typową dla kobiety z jej klasy. Nauczono ją arytmetyki, czytania, pisania i gramatyki, także historii i genealogii rodu. W zakres wychowania przyszłej damy wchodziły także gospodarskie umiejętności takie jak zarządzanie gospodarstwem domowym, dobre maniery, taniec, muzyka, śpiew, wyszywanie i szycie. Nauczyła się też popularnych wówczas gier: karty, szachy i kości, oraz łucznictwa, jeździectwa i polowania. W 1514 jako dwórka Marii Tudor siostry Henryka VIII wyjechała wraz ze swoją siostrą Marią do Francji, gdzie w październiku 1514 Maria Tudor poślubiła króla Ludwika XII. Zaledwie trzy miesiące po zawarciu małżeństwa Ludwik XII zmarł. Maria Tudor powróciła do Anglii, natomiast Anna z siostrą pozostały na dworze francuskim, jako damy dworu 15-letniej wówczas królowej Klaudii, żony króla Franciszka I. były tam przez siedem lat i odebrały staranne wykształcenie. Anna pogłębiła swoją znajomość francuskiego, interesowała się modą i kwestiami religijnymi. Poznała dokładnie obyczaje i kulturę francuską. W 1521 Anna została odwołana do Anglii. W styczniu 1522 wypłynęła z Calais i wróciła do ojczyzny gdzie po jakimś czasie została damą dworu królowej Katarzyny Aragońskiej. Anna został wezwana do Anglii by poślubić irlandzkiego kuzyna Jamesa Butlera, starszego od niej kilkanaście lat. James był na dworze starając się o tytuł i posiadłości markiza Ormondu. Siostra Anny, Maria została odwołana z dworu francuskiego wcześniej. W lutym 1520 w Greenwich w obecności Henryka VIII poślubiła drobnego szlachcica Williama Careya i wkrótce potem stała się królewską kochanką. Była nią w latach 1522–1526, istnieją nawet przypuszczenia, że dwoje z jej dzieci – Katarzyna, urodzona w 1524, i Henryk, urodzony w 1526 – to dzieci Henryka VIII, ale żadnego z nich nie. Na dworze Anna zadebiutowała 4 marca 1522 podczas przedstawienia na cześć ambasadorów cesarza grając rolę Wytrwałości. Wzięła udział w skomplikowanym tańcu razem z Marią Tudor, swoją siostrą i innymi damami dworu. Wszystkie były ubrane w białe suknie wyszywane złotem. Szybko została zauważona na dworze i zdobyła sobie pozycję damy wytyczającej trendy w modzie i otoczonej adoratorami. Należał do nich między innymi Henryk Percy, syn hrabiego Northumberland, z którym była potajemnie zaręczona. Narzeczeństwo z Percym zostało zerwane z powodu woli ojca, który nie zaakceptował Anny. Anna jakiś czas spędziła w majątku rodziny, a po powrocie na dwór po raz kolejny została dwórką Katarzyny. Nie wiadomo, kiedy dokładnie Henryk VIII zwrócił uwagę na Annę Boleyn, ale z pewnością nastąpiło to już po tym jak Henryk był pewien, ze nie doczeka się kolejnych dzieci z obecnego małżeństwa. W 1526 Henryk VIII zaproponował Annie tytuł oficjalnej kochanki. Anna nie zgodziła się. Odmowa jeszcze bardziej zachęciła króla i jego uczucia względem Anny Boleyn zamieniły się z zauroczenia w prawdziwą miłość. Od początku Anna Boleyn postawiła sprawę jasno, jedyną rolę jaką mogła zaakceptować była pozycja jego żony i królowej. W przeciągu roku król Henryk VIII obiecał Annie rozwód z Katarzyną Aragońską i małżeństwo. Na decyzję Henryka na pewno wpływ miał fakt, że z małżeństwa z Katarzyną Aragońską nie miał syna, dziedzica angielskiego tronu. Ślub Henryka VIII Tudor z Anną Boleyn odbył się w tajemnicy 25 stycznia 1533 w Londynie. Anna była już wtedy w ciąży. 23 maja 1533 r. Tomasz Cranmer uznał poprzednie małżeństwo króla Henryka VIII z Katarzyną Aragońską za nieważne i niebyłe, a pięć dni później 28 maja 1533 r. małżeństwo króla z Anną Boleyn za legalne i ważne. W 1534 r. królowa Anna była ponownie w ciąży. W tym okresie Anna i Henryk cieszyli się spokojem i ciągle byli sobie oddani, ciąża jednak zakończyła się poronieniem przed świętami Bożego Narodzenia 1534. Wkrótce w ich małżeństwie rozpoczęły się problemy. Anna Boleyn dowiedziała się o kochankach króla i dawała wyraz zazdrości, gdyż wiedziała, że zainteresowanie Henryka VIII innymi kobietami stanowiło dla niej zagrożenie. Zazdrosna Anna uknuła intrygę mającą na celu pozbycie się nowej miłości Henryka. Pomogła jej w tym Jane Parker. Gdy Henryk odkrył, co się dzieje, wpadł w złość. Dyskutował z Cranmerem i Cromwellem możliwość rozwodu z Anną bez konieczności powrotu do Katarzyny. W październiku 1535 Anna była ponownie w ciąży i wyglądało na to, że kryzys został zażegnany. Wiedziała, że dopóki nie urodzi syna, jej pozycja u boku króla jest zagrożona. 7 stycznia 1536 r. zmarła Katarzyna Aragońska. Wieść o jej śmierci dotarła na dwór angielski następnego dnia i została przyjęta z radością, Następnego dnia Henryk i Anna byli ubrani na żółto, kolor oznaczający radosne święto i uczcili ją uroczystościami. 24 stycznia 1536 podczas turnieju Henryk spadł z konia i był nieprzytomny przez 2 godziny, lekarze nie byli pewni, czy wróci do życia. Pięć dni później w dniu pogrzebu Katarzyny, Anna zastała Henryka VIII w niedwuznacznej sytuacji z Jane Seymour, która siedziała mu na kolanach, co doprowadziło ją do szoku i wkrótce poronienia spodziewanego dziecka; jak się okazało był to chłopiec. Strata dziecka była dla Anny i Henryka VIII ogromnym ciosem. Był to koniec ich małżeństwa. Henryk po raz kolejny zrozumiał, że obecnym małżeństwie nie doczeka się męskiego potomka. Dla wszystkich nieuznających małżeństwa z Anną Henryk VIII nie był jej mężem, lecz wdowcem po śmierci Katarzyny Aragońskiej, a to umożliwiało mu poślubienie kolejnej kobiety. Henrykowi nie wystarczało oddalenie Anny, ani kolejny rozwód. Uznał, że jednym rozwiązaniem będzie pozbycie się jej w najszybszy i jednoznaczny sposób. Pod koniec kwietnia flamandzki muzyk w służbie Anny Boleyn Mark Smeaton został aresztowany. Początkowo zaprzeczał oskarżeniom iż jest kochankiem królowej, później się przyznał prawdopodobnie pod wpływem tortur lub obietnic wolności. Inny dworzanin Sir Henryk Norris również został aresztowany, ale nie torturowano go ponieważ był arystokratą. Wkrótce przed aresztowaniem Norris był traktowany przez króla uprzejmie, podczas święta majowego zaoferował mu własnego konia. Wygląda na to, że to właśnie wtedy został powiadomiony o przyznaniu się Smeatona i nakazał aresztowanie pozostałych podejrzanych. Henryk Norris zaprzeczał swojej winie i przysięgał iż królowa jest niewinna. Jednym z najważniejszych dowodów w śledztwie był zasłyszany pod koniec kwietnia fragment rozmowy z Anną, kiedy oskarżała go o zbyt częste odwiedziny w jej komnatach i to nie by adorować jej damę dworu Madge Shelton ale ją samą. Dwa dni później aresztowani zostali Sir Francis Weston oraz Sir William Brereton służący króla. 12 maja w Westminster odbył się proces czterech z oskarżonych. Weston, Brereton i Norris zapewniali o swojej niewinności, a tylko torturowany Smeaton przyznał się do winy. Trzy dni później w Tower odbył się proces Anny Boleyn. Anna została oskarżona o cudzołóstwo, kazirodztwo i zdradę stanu. Od decyzji króla zależało czy wyrok zostanie wykonany przez ścięcie czy spalenie. 14 maja Cranmer ogłosił iż małżeństwo Anny i Henryka zostaje rozwiązane. Rankiem w piątek, 19 maja 1536 r. wykonano wyrok Anny. Jeden cios miecza zakończył jej życie. Powszechnie uważa się, że wszystkie zarzuty stawiane Annie Boleyn zostały spreparowane. Anna Boleyn została pochowana na terenie zamku Tower of London w kaplicy St Peter ad Vincula w pobliżu miejsca, gdzie stał szafot, w anonimowym grobie wśród wielu innych osób straconych w czasie panowania Henryka VIII.

Henryk VIII i Anna Boleyn

Źródła: wikipedia.org