Wczesne lata:
Jej ojciec piastował stanowisko "nadzorcy koni królewskich", zarówno zapanowania Jerzego VI, jak też Elzbiety II. Jej babka, była bliską przyjaciółką i damą dworu królowej matki. Dzięki temu Diana była towarzyszką dziecięcych zabaw księcia Andrzeja i księcia Edwarda-młodszych braci późniejszego męża. Szczególnie związana była z Charlesem, młodszym o niespełna 3 lata bratem. W tym jednak czasie w domu zaczęło dochodzić do coraz częstszych kłótni między rodzicami Diany. Frances czuła się upokorzona badaniami lekarskimi, na które przed narodzinami Charlesa skierował ją mąż, a które miały odpowiedzieć na pytanie o zdolność do urodzenia syna. Frances odeszła od męża i przeprowadziła się do apartamentu nowego partnera. Rozwód orzeczono w 1969, a opiekę nad dziećmi przejął John Spencer. Po rozwodzie, Dianą i Charlesem zajęły się nianie, jednak ich częsta rotacja ujemnie wpłynęła na kilkuletnie dzieci. Nieprzepadająca za większością guwernantek, 9-letnia córka wicehrabiego zamknęła nawet jedną z nich w łazience na klucz i wyrzuciła jej bieliznę z okna. Ostatecznie John Spencer zatrudnił na stanowisko opiekunki młodą Mary Clarke, która zyskała przyjaźń obojga dzieci i nakłoniła gospodarza domu do częstszego spędzania czasu z nimi. Diana oznajmiła Mary Clarke: "Nie wyjdę za mąż, póki nie będę pewna, ze jestem zakochana-żebyśmy się nigdy nie rozwiedli". W 1975 roku zmarł dziadek Diany, Albert Spencer, 7. hrabia Spencer. John Spencer odziedziczył tytuł hrabiego Spencera oraz wszystkie przywileje hrabiowskie. W związku z tym Diana uzyskała tytuł należny córce hrabiego, brzmiący Lady Diana Spencer. Rodzina Spencerów przeprowadziła się do rodowej posiadłości Althorp.
 |
| Rodowa posiadłość Spencerów, Althorp |
Edukacja:
Na początku edukacji okazało się, że w przeciwieństwie do doskonale uczących się sióstr, ma problemy z opanowaniem wiedzy przedmiotowej, za to odnosiła sukcesy sportowe. Jednak w przypadku Diany liczyło się tylko dobre zamążpójście, a nie staranne wykształcenie. Ukończywszy szkołę podstawową, Diana przystąpiła do prywatnej szkoły dla dziewcząt. Egzaminy na poziomie O (odpowiednik polskich egzaminów gimnazjalnych) okazały się dla Diany kompromitujące. Spośród sześciu wybranych przez siebie przedmiotów nie zdała pięciu. Niezdolna do kontynuowania nauki, wskutek niezaliczenia odpowiedniej ilości testów (wymagano zaliczenia co najmniej 3 egzaminów), Diana opuściła szkołę i rozpoczęła naukę w Szwajcarii. Szkoły jednak nie ukończyła, gdyż po trzech miesiącach pobytu w placówce ojciec zezwolił na powrót do Wielkiej Brytanii.
Dorosłe życie:
W 1979 roku Diana odziedziczyła majątek po zmarłej w Stanach Zjednoczonych prababce ze strony matki i kupiła luksusowy apartament w Coleherne Court (czyt. Kolhern Cort). Tam sprowadziła trzy przyjaciółki i przez kolejne dwa lata Diana wspólnie z przyjaciółkami spędzała czas na spotkaniach towarzyskich, zakupach, gotowaniu i podróżach po Londynie.
Znajomość z księciem Walii:
Diana została przedstawiona księciu Karolowi przez jej siostrę Sarę pod koniec 1977 roku. Następca tronu przybył do rodowej posiadłości Spencerów na zaproszenie swej przyjaciółki Sary Spencer, natomiast Lady Diana przyjechała tradycyjnie do Althorp na Święta Bożego Narodzenia. Pomimo fascynacji księciem, najmłodsza córka hrabiego Spencera ustąpiła najstarszej siostrze, uznając jej większe prawa do kontaktów z następcą tronu Wielkiej Brytanii. Bliska znajomość Sary Spencer i Karola, księcia Walii uległa poważnemu ochłodzeniu wobec wywiadu prasowego, którego Sarah udzieliła w lutym 1978 roku. W rozmowie opisała swoje relacje z Karolem i jasno powiedziała, że go nie kocha. Odtąd Karol, jeśli zapraszał Sarę to tylko w towarzystwie Diany. W listopadzie 1978 roku Diana została zaproszona na przyjęcie w pałacu Buckingham, wyprawione z okazji 30. urodzin Karola, a dwa miesiące później, w styczniu w 1979 roku uczestniczyła w innym przyjęciu wspólnie z siostrami Sarą i Jane (która od czasu poślubienia Roberta Fellowesa w kwietniu 1978 roku przestała liczyć się jako potencjalna żona dla przyszłego króla). Wówczas kontakty między Karolem, a Dianą ograniczały się do flirtu, a sam książę Walii miał rozpocząć wtedy romans z Anną Wallace, trwający do lata 1980 roku. Latem 1980 roku, Karol i Diana ponownie spotkali się na przyjęciu, a kilka tygodni później tańczyli na Goodwood Ball. Na przełomie lat 1980/1981 Karol, książę Walii znalazł się pod presją pałacu Buckingham, mediów i opinii publicznej. Książę, mimo 32 lat, nadal nie posiadał ani żony ani potomka męskiego, który w przyszłości mógłby odziedziczyć tron. Potencjalne kandydatki zostały wyeliminowane ze względu na brak królewskiego pochodzenia, nieodpowiednią religię, brak zainteresowania ze strony Karola, a niektóre z kandydatek na księżną Walii poślubiły innych mężczyzn. Wobec deficytu spełniających kryteria panien, pałac Buckingham uznał Lady Dianę Spencer (anglikankę, dziewicę, wysoko urodzoną, a dodatkowo ładną, zdrową i uległą) za idealną kandydatkę na księżną Walii.
Zaręczyny:
6 lutego 1981 roku Karol oświadczył się Dianie, zgodnie z królewską tradycją, na zamku Windsor.Gdy w wywiadzie zaręczynowym udzielonym telewizji BBC dziennikarz zadał pytanie: – „Czy jesteście w sobie zakochani?”, to Diana odpowiedziała bez zastanowienia: – „Oczywiście!”, tymczasem Karol: – „Cokolwiek to znaczy...”, powodując szereg spekulacji na temat szczerości jego uczuć do narzeczonej.
Ślub:
29 lipca 1981 roku w Katedrze Św. Pawła w Londynie Lady Diana Spencer poślubiła następcę tronu brytyjskiego, Karola, księcia Walii. W uroczystości uczestniczyło 3500 osób, 600 tysięcy ludzi pojawiło się na ulicach Londynu, a kolejne 750 mln ludzi obejrzało ceremonię w telewizji.
Najmłodsza z 5 druhen miała 5 lat i była to ulubiona uczennica Diany (która uczyła w przedszkolu). Młoda para otrzymała 10 tysięcy prezentów i 47 tysięcy listów gratulacyjnych.
Pierwszy rok małżeństwa:
Podczas miesiąca miodowego Karol zauważył jednak objawy poważnych zaburzeń odżywania u żony i zaniepokojony skierował ją na konsultację do kliniki w Londynie (wiemy też, że w późniejszym czasie Diana cięła sobie przeguby żyletką, następnie scyzorykiem i nożem do krojenia cytryn, a pewnego dnia rzuciła się na przeszkloną gablotkę). Szczegółowe badania medyczne, mające na celu wyleczenie księżnej z bulimii, zostały jednak przerwane, gdy okazało się, że Diana jest w ciąży. Gdy para wybrała się na weekend do przyjaciół księcia w marcu 1982 roku, paparazzi zrobili zdjęcie, będącej w 5. miesiącu ciąży, brzemiennej księżnej, mającej na sobie tylko bikini. Kolejnym nieracjonalnym "wybrykiem" było rzucenie się Diany ze szczytu schodów...podczas ciąży. Królowa Matka, która zjawiła się pierwsza na miejscu wypadku była głęboko wstrząśnięta tym, co się wydarzyło. Na szczęście nic się nie stało dziecku, ani Dianie. 21 czerwca 1982 roku Diana urodziła chłopca po ponad 16-godzinnym porodzie. Mówiąc o narodzinach dziecka stwierdziła: "Miałam wrażenie, że cały kraj rodzi razem ze mną". Po urodzeniu syna, księżna Walii popadła w depresję poporodową. 15 września 1984 roku Diana urodziła drugiego syna. Diana chciała aby jej dzieci miały normalne dzieciństwo, z jak najmniejszą ilością zachowań typowych dla rodziny z wyższych sfer, co było złamaniem tradycji królewskiej.
Problemy małżeńskie:
Diana mówiła: "Nigdy nie nabrałam całkowitej pewności, co do jego uczuć. Niby nie było nic konkretnego, ale nie raz miałam poczucie, że jest niezupełnie tak jak być powinno". Diana od początku zdawała sobie sprawę z obecności Camilli w życiu jej męża. Wiedziała, że parę łączył romans, zakończony w 1973. Niedziwne wydawały jej się również częste wizyty księcia Walii w domu Parker-Bowlesów, którzy tworzyli blisko związaną grupę, oraz których syn Tom Parker-Bowles był synem chrzestnym Karola. Podejrzliwość księżnej wzbudziły natomiast takie incydenty, jak: odkrycie na ulubionych spinkach Karola do mankietów inicjałów C&C (Charles & Camilla) czy też fotografie pani Parker-Bowles, które wypadły z notatnika księcia Walii podczas miesiąca miodowego. Diana starała się rozmawiać, zarówno z Karolem, jak i Camillą (tę nękała nawet głuchymi, nocnymi telefonami), jednak para zarzekała się, że łączą ją relację wyłącznie przyjacielskie. W późniejszym czasie kłótnie na temat Camilli trwały nieustannie, ale publicznie oboje nic po sobie nie poznawali. Jednak w 1986 roku książę Karol odnowił romans z Camillą Parker-Bowles, która ironicznym zrządzeniem losu , jest praprawnuczką Alice Kappel, kochanki praprapradziada Karola, Edwarda VII, a następnie wyjechał wraz z nią do Balmoral na 37 dni, pozostawiając Dianę i synów w Anglii. Odtąd para odnosiła się do siebie z jawną wrogością, a spędzała wspólnie czas wyłącznie, gdy wymagał tego protokół. Camilla nie była zresztą jedynym problemem w tym małżeństwie. Niebagatelna okazała się dwunastoletnia różnica wieku. Ona-dwudziestolatka i to niezbyt dojrzała jak na swój wiek, on-poważny 32-latek. Jego przyjaciele, starsi i bardziej doświadczenia onieśmielali ją i nudzili. Jej grono, młodsze i żywsze, drażniło z kolei jego. Ponad to Karol szybko się zorientował, że witające ich tłumy zjawiają się nie dla niego, lecz dla Diany. "Równie dobrze mogłem zostać w samochodzie"-zrzędził.
Latem 1986 roku, Diana poznała oficera Jamesa Hewitta. Księżna nawiązała z nim romans, który trwał z dłuższymi przerwami do 1991 roku. Diana rozstała się z kochankiem, ale pozwoliła mu zachować, m.in. listy i prezenty. Rzeczy te James Hewitt wykorzystał później w swojej książce, opowiadającej o romansie z księżną Walii.
W 1990 roku podczas gry w polo Karol złamał rękę. Diana odwiedziła go w szpitalu, jednak małżeństwo nie potrafiło nawiązać kontaktu, więc księżna udała się do innych pacjentów w klinice. Następcą tronu zaopiekowała się natomiast Camilla Parker-Bowles.
W sierpniu 1992 roku „The Sun” opublikował zapis rozmów telefonicznych, nagranych 31 grudnia 1989 roku, między księżną Walii, a jej kochankiem Jamesem Gilbeyem, w których Diana nazwała swoje życie torturami, a Windsorów – pieprzoną rodziną. W tym samym miesiącu The Sun ujawnił romans księżnej z Jamesem Hewittem. 9 grudnia 1992 roku premier wygłosił oświadczenie, powiadamiające Izbę Gmin o separacji księcia i księżnej Walii.12 stycznia 1993 roku ujawniona została nieprzyzwoita rozmowa telefoniczna Karola i Camilli. W 1994 roku Karol udzielił wywiadu, w którym przyznał się do zdrady i romansu z Camillą Parker-Bowles, a w innej książce ujawnił, że do poślubienia Lady Diany Spencer, której nigdy nie kochał, zmusił go ojciec, Filip, książę Edynburga. W tym też wywiadzie powiedział telewidzom, że dochował wierności Dianie, dopóki łączące ich więzi nie zostały "nieodwołalnie zerwane", co nastąpiło w drugiej połowie lat 80-tych. Księżna twierdziła, że jej małżeństwo umarło znacznie wcześniej. Była zdania, że faktycznie skończyło się po urodzeniu drugiego syna, księcia Harry'ego 1984. Karol oczekiwał córki, a jego krótka, lekceważąca uwaga: "ach, to chłopiec, a do tego ma rude włosy" była początkiem końca. Później już otwarcie przejawiali wzajemną nienawiść. Po przegranym meczu polo Karol pocałował żonę, która z pogardą otarła sobie usta wierzchem dłoni, następnie zdarzyła się ta przedziwna scena na parkingu, kiedy, wedle świadków, Diana usiłowała kopać męża, a on pchnął ją na jej własny samochód. W 1992 roku w przeddzień Św. Walentego, Diana zachowała się jeszcze bardziej ostentacyjnie, po zakończeniu meczu polo, kiedy Karol podszedł, żeby ją pocałować, odwróciła głowę, więc skończyło się na niezręcznym muśnięciu jej ucha i głębokim upokorzeniu. Po 4-letniej, przewidzianej prawem, separacji rozwód orzeczono 28 sierpnia 1996 roku.
Po rozwodzie:
W ostatnim roku życia księżna poświęciła się głównie działalności dobroczynnej.
Media szczególnie były zainteresowane jej nowymi partneram. Ostatni adorator Diany to producent filmowy Dodi Al-Fayed. Dodi miał opinie playboya lubiącego szybkie samochody i piękne kobiety. W 1997 roku, Mohamed Al-Fayed (ojciec Dodiego) zaoferował księżnej udostępnienie domu na południu Francji, by tam mogła spędzić wakacje wspólnie z synami. Diana przyjęła zaproszenie. 11 lipca księżna wraz z synami: książętami Williamem i Harrym przyjechała do domu Al-Fayeda, a 13 lipca dołączył do nich Dodi Al-Fayed. Wspólne wakacje wzbudziły zainteresowanie paparazzich, a prasa brukowa zaczęła sugerować romans księżnej z egipskim producentem filmowym, publikując zdjęcia pary w intymnych sytuacjach. 30 sierpnia Diana i Dodi wyjechali do Londynu, po drodze zatrzymując się w Paryżu.
Śmierć:
31 sierpnia 1997 roku o godz. 0:24 w Paryżu, samochód wiozący księżną uderzył w filar tunelu Alma. Samochód, wiozący księżną, uciekał przed paparazzi w trakcie drogi z hotelu do apartamentu. Siedzący po lewej stronie pojazdu, kierowca Henri Paul i Dodi Al-Fayed zginęli na miejscu. Ranni zostali: Diana i ochroniarz Dodiego, Trevor Rees-Jones. Księżna była przytomna i do ośmiu otaczających ją paparazzich (niektórzy robili zdjęcia) powtarzała „O mój Boże” i „Zostawcie mnie w spokoju”. Pierwszej pomocy udzielił księżnej doktor Frederic Mailliez, który 31 sierpnia o godzinie 0:26 przejeżdżał pod tunelem Alma. Zeznał on, że na tylnym siedzeniu rozbitego Mercedesa znalazł kobietę, która była bardzo osłabiona, jęczała. Ranna nie miała jednak kłopotów z oddychaniem i była przytomna. Wobec braku krwotoków, wydawało się również, że odniesione obrażenia nie będą stanowiły zagrożenia dla życia kobiety. Po udzieleniu pierwszej pomocy i telefonie na pogotowie, doktor Mailliez odjechał z miejsca wypadku, nie zdając sobie sprawy, kim była ranna (z jej słów domyślił się jedynie, że to osoba anglojęzyczna). O godzinie 1:00 w nocy księżna została przewieziona do szpitala La Pitié-Salpêtriére, gdzie podjęto próby ratowania jej życia i zdrowia. Wewnętrzne obrażenia okazały się jednak zbyt rozległe. Diana zmarła o godzinie 4:00 w niedzielę, 31 sierpnia 1997 roku. Miała 36 lat.Reakcja:
Śmierć księżnej Walii spotkała się z emocjonalnym odbiorem, zarówno ze strony publiki, jak i tabloidów. Ludzie w hołdzie zmarłej składali kwiaty, laurki, baloniki, wiersze, świeczki, maskotki oraz listy kierowane do niektórych członków rodziny królewskiej. Prasa krytykowała brak reakcji Windsorów. Postępując zgodnie z protokołem, przebywająca w Balmoral rodzina królewska w niedzielę 31 sierpnia udała się na poranne nabożeństwo, by następnie powrócić do zamku i nie wydawać żadnych komunikatów do piątku. Szczególnie kontrowersyjna okazała się sprawa flagi na maszcie Pałacu Buckingham. Opinia publiczna oczekiwała, że królewski sztandar zostanie na znak żałoby opuszczony do połowy. Przeczył jednak temu protokół, zgodnie z którym flaga winna być wywieszona tylko w okresie, gdy królowa przebywa w Londynie. Ostatecznie złamano tradycję i opuszczono flagę, uhonorowując w ten sposób księżną. W piątek królowa Elżbieta II wydała komunikat telewizyjny, w którym wspomniała byłą synową.Pogrzeb:
6 września 1997 roku odbył się pogrzeb Diany, księżnej Walii. Za trumną szli: książę Karol, Charles Spencer (brat), książę William (starszy syn), Filip, książę Edynburga (były teść), a także książę Harry (młodszy syn), który w kwiatach na trumnie ułożył kartkę podpisaną „Mamusia”. Ponad milion ludzi pojawiło się na trasie przejazdu trumny z Opactwa Westminsterskiego do rodzinnej posiadłości Spencerów w Northamptonshire. Szacuje się również, że pogrzeb w telewizji oglądało 2,5 miliarda osób na całym świecie. Księżna pochowana została w posiadłości Althorp. Rolę jej grobowca pełni w zasadzie cała wyspa - posadzono na niej 36 drzew, symbolizujących każdy rok z życia zmarłej, a rosnące tam kwiaty należały do jej ulubionych. Starożytna świątynia nawiązuje do rzymskiej bogini Diany. Również sam wybór wyspy jest symboliczny: jest to bowiem miejsce, w którym Diana bawiła się w dzieciństwie. Podczas uroczystości po przemowie jej brata, Charlesa, na temat mass mediów, które spowodowały śmierć Diany przed kościołem, rozległy się brawa, które przeniknęły do kościoła-rzecz wprost niesłychana podczas tak smutnej uroczystości. Książę William i Harry wzięli udział w owacji, zrobił to również ich ojciec, choć dyskretniej, uderzając dłonią w kolano. |
| Jezioro Owalne niedaleko Althorp |
Nie była łatwym dzieckiem. Nie brakowało jej ducha walki, choć była przemiła. Zawsze lubiła odwiedzać i pomagać osobom starszym i chorym. Jako żona przyszłego króla zaangażowała się w akcje charytatywne. Kiedyś powiedziała: "Uważam, że najstraszniejsza choroba, na jaką cierpi świat w dzisiejszej dobie, polega na tym, iż ludzie czuja się nie kochani, a ja wiem, że mogę dać komuś miłość przez minutę, pół godziny, dzień, miesiąc-ale mogę. Sprawia mi to ogromną przyjemność i naprawdę chcę to robić". Plan Diany, jak sama wyjawiła, polegał na wykorzystaniu ogromnej, ogólnoświatowej fascynacji jej własną osobą. Zbierała fundusze w ilościach, jakich nie śniło się wcześniej nikomu. Był taki czas, że Diana związana była z około 150 instytucjami charytatywnymi, sprawując funkcje prezesa i patronki w przeszło 90 z nich. Dzieci były jej szczęściem i radością. Przyjaciele utrzymywali, że Diana zawsze chciała mieć córeczkę.
Ciekawostki:
-1 lipca 2007 roku na Stadionie Wembley odbył się „Koncert dla Diany”, celebrujący 46. urodziny księżnej i jednocześnie 10. rocznicę jej śmierci, która miała mieć miejsce 8 tygodni później. Prowadzącymi zostali synowie Diany, książęta William i Harry.
-Spencerowie wywodzącą swe pochodzenie od Despencera, który przybył na wyspę wraz z Wilhelmem I Zdobywcą w XI wieku. Spencerowie należeli do ścisłego otoczenia rodziny królewskiej. Diana spokrewniona była z takimi królami, jak: Henryk VII Tudor, Elżbieta I Tudor i Jakub I Stuart. Jednak najbliższe pokrewieństwo wiąże ją z królem Anglii i Szkocji, Karolem II Stuartem.
-Osobistości spokrewnione z księżną Walii to m.in. prezydenci USA: George Washington i Franklin Delano Roosevelt, oraz aktorzy: Humphrey Bogart i Rudolf Valentino.
-Diana była jedynym dzieckiem 8. hrabiego Spencera, które za rodzica chrzestnego nie miało żadnego z członków rodziny królewskiej.
-Diana rozpoczęła modę na swetry z motywem czarnej owcy.
-Diana była pierwszą od 300 lat Angielką, która poślubiła następcę brytyjskiego tronu.
-Podczas wizyty w USA w 1985 roku tańczyła na gali w Wanszyngtonie z Johnem Travoltą.-Po śmierci księżnej, do Pałacu Kensington przysłano 175 tysięcy listów i 150 tysięcy kartek, a do Pałacu Św. Jakuba 200 tysięcy listów.
-Jej brat (z którym była najbliżej w młodości), po jej śmierci zrobił muzeum z pamiątkami oraz rzeczami Diany. Kiedy obroty muzeum spadły, Charles sprzedał rzeczy z dzieciństwa Diany japońskim sklepom.
Związki z Windsorami:
Obydwie babki Diany były damami dworu Elżbiety Bowes-Lyon, późniejszej Królowej Matki. Ojciec Diany, Edward Spencer, 8. hrabia Spencer był synem chrzestnym Edwarda VIII, a w dorosłości koniuszym Jerzego VI oraz Elżbiety II w latach. Dziadek księżnej ze strony ojca, Albert Spencer, 7. hrabia Spencer był synem chrzestnym Edwarda VII.
Siostra księżnej, Jane wyszła za mąż za Roberta Fellowesa, prywatnego sekretarza królowej Elżbiety II.
Źródła: wikipedia.org i książka "Diana w hołdzie królowej serc"
Świetny post,miło się czyta :)
OdpowiedzUsuń